ในปี พ.ศ.2459 กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ (น.ม.ส.) ได้พิมพ์หนังสือ “ตลาดเงินตรา” (Money Market) แต่การศึกษาวิชาเศรษฐศาสตร์ในสมัยนั้นยังไม่จริงจังและแพร่หลาย จนกระทั่งได้มีการก่อตั้งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และการเมืองขึ้น เมื่อ พ.ศ. 2477 การศึกษาวิชานี้จึงเริ่มแพร่หลาย มีผู้แปลหนังสือ “The Principle of Political Economy” ของศาสตราจารย์ ชาร์ล จีด (Charle Gide) เป็นภาษาไทยและได้พิมพ์ออกจำหน่ายในกลางปี พ.ศ. 2479 ในระยะเวลาเดียวกันคุณพระสารสาส์นพลขันธ์ ได้เขียนตำราเศรษฐศาสตร์ขึ้น 2 เล่ม คือ เศรษฐศาสตร์ว่าด้วยกิจการค้า และ เศรษฐศาสตร์ว่าด้วยการเงิน ซึ่งได้จัดพิมพ์ขึ้นในปี พ.ศ. 2480 และ 2481 ตามลำดับโดยมีวัตถุประสงค์ที่จะกระตุ้นให้ประชากรไทยตื่นตัวในการทำการค้า
การศึกษาวิชาเศรษฐศาสตร์ได้หยุดชะงักไปชั่วคราวเมื่อเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง โดยภายหลังสงครามโลกสงบลง ในวันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2492 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และการเมืองได้จัดการศึกษาออกเป็น 4 คณะ ได้แก่ คณะนิติศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ คณะเศรษฐศาสตร์ และคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี นับจากนั้นมาการศึกษาเศรษฐศาสตร์ ได้แพร่หลายและพัฒนาก้าวหน้าไปอย่างมาก ในสมัยของศาสตราจารย์ ป๋วย อึ้งภากรณ์ ผู้มีส่วนสำคัญในการปฏิรูปการสอน และการศึกษา วิชาเศรษฐศาสตร์ในประเทศไทย ปัจจุบันจึงได้มีการศึกษาวิชาเศรษฐศาสตร์กันอย่างแพร่หลาย ในสถาบันการศึกษาต่างๆ ทั้งในระดับปริญญาตรี ระดับปริญญาโท และระดับปริญญาเอก รวมทั้งได้ขยายออกไปสู่ระดับต่ำกว่าปริญญาตรีด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น